ประวัติ ของ เจสสิกา เพาเล็ตโต

เจสสิกา เกิดที่เมือง เบ็นโต กอนซาเวส (โปรตุเกส: Bento Gonçalves) รัฐรีโอกรันดีโดซูล (โปรตุเกส: Rio Grande do Sul), 125 กิโลเมตรห่างจาก ปรอโต อเลกรี (โปรตุเกส: Porto Alegre). เธอเป็นลูกสาวของ นักอุตสาหกรรม ที่บราซิล. ครอบครัวของเธอ มาจาก เวเนสโต (อิตาลี: Veneto), อิตาลี

เหมือน Alessandra Ambrósio, Gisele Bündchen, Caroline Trentini และก็อีกหลายๆนางแบบบราซิลที่มาจาก รีโอ กรันดีโ ด ซูล เจสสิกา เพาเล็ตโต เริ่มด้วยการศึกษาใน โรงเรียนสอนเกี่ยวกับนางแบบชื่อ "ดีลสัน สไตน์" (Dilson Stein). เธอได้เข้าร่วมกับตัวแทน "มาริลีน" (Marilyn)[2] ที่ เซาเปาโล เมื่อสิ้นสุดปี พ.ศ. 2547 ภายในหนึ่งปี หล่อนเป็นที่ต้องการมากหลังจากนั้น.

ใน เดือนมกราคม พ.ศ. 2548 เธอได้เข้าร่วมในงาน "เซาเปาโลแฟชั่นวีค" (São Paulo Fashion Week - SPFW)[3] และเธอได้ชนะการแข่งขันครั้งแรก ในรายการประกวด "ดรีมทิม" (Dream Tim)[4] ช่วงที่ทำงานกับ SPFW เธอได้เดินแบบ 29 ดีไซด์เนอร์. ในช่วงฤดูหนาว ปี พ.ศ. 2548 เจสสิกา ได้เข้าร่วมงาน "ริโอแฟชั่นวีค" (Rio Fashion Week)[5] และถูกเลือกให้เป็นนางแบบที่ดีที่สุด.

ในช่วงสั้นหลังจากที่เธอได้ไปที่นิวยอร์กและ พำนักอยู่ที่นั่น. ในปี พ.ศ. 2549 เธอได้ไปญี่ปุ่นราวๆ สองสามเดือน และทำงานให้กับ L'Oréal Japan, Elle, Elle Girl และ แคตตาล็อกของห้างสรรพสินค้า “อีเสตัน” (ญี่ปุ่น: 伊勢丹 - Isetan). ในปี พ.ศ. 2549 นิตยสาร Folha ได้จัดให้เธอเป็นหนึ่งใน 25 คนของนางแบบชาวบาซิลเลี่ยนที่มีชื่อเสียงที่สุด[6].

เจสสิกา ได้ถ่ายแบบในหลายๆแมกกาซีน รวมทั้ง[7]:

  • Vogue (บราซิล) (สองครั้ง)
  • Vogue Teen
  • Elle (อาร์เจนตินา)
  • Elle Girl
  • Glamour (อิตาลี)
  • Marie Claire (สองครั้ง)
  • Simples Magazine
  • SPFW Review

เธอมีผลงานหลากหลายเกี่ยวกับงานโฆษณาแฟชั่นของบราซิล รวมทั้ง[7]:

เธอได้เป็นนางแบบในแคตตาล็อกของเสื้อผ้าบราซิล บริษัท fashion Maria Bonita[13] เธอได้ทำงานกับช่างภาพบราซิลดังต่อไปนี้[7]:

  • Jacques Dequeker
  • Miro
  • André Schiliró
  • Marcelo Nunes
  • Cristiano Pio de Almeida

ในปี 2550 เจสสิกา หยุดงานหนึ่งปี เพราะปัญหาด้านสุขภาพ[14]. แต่เธอก็ได้กลับมาอีกครั้งอย่างสวยงามกว่าเดิม ในช่วงฤดูหนาว ปี พ.ศ. 2551 SPFW where she made the catwalk for a dozen of fashion companies including Iodice, Triton, Giselle Nasser และ Amapô[14]. หลังจากนั้น เธอก็ได้ไปที่ญี่ปุ่นอีกครั้ง. ในปี พ.ศ. 2553 หล่อนได้เซ็นสัญญากับ ตัวแทน "เอเอ็นซี" (anc.model management)[15] ในฮัมบวก ประเทศเยอรมนี